- Strona główna

Uprzejmie informujemy, że Naczleny Dyrektor Archiwów Państwowych zamieścił informację dot. zasad postępowania z dokumentacją powstającą w związku z wykonywaniem pracy zdalnej. Informacja dostępna jest na stronie:

https://www.archiwa.gov.pl/pl/aktualnosci/5152-post%C4%99powanie-z-dokumentacj%C4%85-w-zwi%C4%85zku-z-wykonywaniem-pracy-zdalnej

Zachęcamy do zapozonania się z jej treścią.

Zachęcamy do pozostania w domach i udania się z nami na wirtulany spacer w przeszłość, dawnymi uliczkami urokliwego miasta Przemyśla.

Ocet siedmiu (czterech) złodziei był dawniej używany jako lek oraz zabezpieczeniem przed zachorowaniem na dżumę. Według legendy, przepis na niego wyjawili złodzieje, którzy okradali zwłoki zmarłych w czasie panowania epidemii, sami pozostając zdrowymi. Gdy groziła im kara śmierci, sędziowie postawili ultimatum: albo poniosą śmierć albo zdradzą, w jaki sposób się zabezpieczają przed zarazą. Okazało się, że używali owego specyfiku.

Legendy o occie mają francuskie i angielskie korzenie, ale używano go także na terenie Rzeczypospolitej. W zasobie Archiwum Państwowego w Przemyślu w zespole Kapituła Greckokatolicka w Przemyślu, zachowały się dwa przepisy na sporządzenie octu czterech (siedmiu) złodziei. Pierwszy z nich jest zatytułowany „Sposób preparowania octu czterech złodziejów służący od wszelkiej zarazy y powietrza”, a drugi - „Recepta od zarazy powietrznej w roku 1776 w Samborze”. Receptury pochodzą z lat 70-tych XVII wieku.

Z uwagi na ryzyko epidemiologiczne Archiwum Państwowe w Przemyślu informuje,  że od dnia 12 marca 2020 r. czytelnia i biblioteka Archiwum będą zamknięte aż do odwołania.

Za zaistniałe utrudnienia przepraszamy

Konkurs historyczny Twierdza Przemyśl, którego współorganizatorem od kilku lat jest także Archiwum Państwowe w Przemyślu, na stałe wpisał się w kalendarz wydarzeń wielu instytucji. Mamy marzec, więc przed nami kolejna jego edycja.

Już 19 !!! 

Tradycyjnie eliminacje odbędą się w siedzibie głównego Organizatora, czyli Szkoły Podstawowej nr 15 w Przemyślu 18 marca 2020 r., zaś finał w pięknych wnętrzach Przemyskiej Biblioteki Publicznej 27 marca 2020 r.

Grono wspaniałych Organizatorów powiększa się co roku, chętnych uczniów do zgłębienia wiedzy i jej zaprezentowania na temat przemyskiej TWIERDZY nigdy nie brakuje! 

W imieniu Organizatorów i Współorganizatorów zapraszamy do udziału w finale tego interesującego wydarzenia! Poziom wiedzy uczniów, oprawa tego przedsięwzięcia i niesamowita atmosfera są zagwarantowane!

W zasobie Archiwum Państwowego w Przemyślu zachowały się dwa listy pisane przez Gryzeldę Konstancję Wiśniowiecką, żonę Jeremiego Wiśniowieckiego, zwanego Jaremą.

Gryzelda urodziła się w 1623 roku. Była córką kanclerza Tomasza Zamoyskiego i Katarzyny z Ostrogskich, siostrą Jana Sobiepana Zamoyskiego i Barbary Konstancji, żony Aleksandra Koniecpolskiego oraz matką Michała Wiśniowieckiego – króla Polski w latach 1669-1673. Uzdolniona intelektualnie, pobierała nauki u profesorów Akademii Zamojskiej; w wieku 10 lat pisała już listy po łacinie, uczyła się filozofii i innych przedmiotów humanistycznych. 27 II 1639 r. poślubiła Jeremiego Wiśniowieckiego, wnosząc mu olbrzymi posag (120 000 zł w gotówce i 80 000 w klejnotach). Po zawarciu małżeństwa mieszkała w rezydencji Wiśniowieckich w Białym Kamieniu, a następnie w Wiśniowcu. Od 1650 r. przebywała w Krzeszowie, by po śmierci męża (zm. 20 VIII 1651) powrócić w 1652 lub 1653 r. do Zamościa. Zmarła w Zamościu 17 IV 1672 r. Zgodnie z wyrażonym w testamencie życzeniem pragnęła spocząć w kościele zamojskim, została jednak pochowana w katedrze św. Jana w Warszawie. (źródło: Pasaż Wiedzy Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie)

Przechowywane w Archiwum Państwowym w Przemyślu listy Gryzeldy pochodzą z lat 1667, 1669 i dotyczą jej sporu z Zamoyskimi o zniesienie ordynacji i zachowanie dóbr dla syna Michała. Pierwszy z nich, pisany w Zamościu 22 XI 1667 r., kierowany jest do szlachty. Rozpoczynają go słowa: Im bardziej zawzięta chciwość na dobra nasze Ich Mościów PP. Zamoyskich zabiera się, nie przestając wszelkimi a najbardziej niesłusznemi środkami starać się o to…

Adresatem drugiego listu (Zamość, 29 II 1669 r.) jest Andrzej Kuczkowski, tytułowany miłym panem i przyjacielem, któremu księżna była wdzięczna za pomoc w sprawie ordynackiej z pany Zamoyskimi chciwemi dziedzictwa mego.

Listy sygnowane są pieczęcią "Zbiory Osińskich w Przemyślu". Zostały podarowane przez Władysława Opalińskiego i włączone do kolekcji braci Osińskich. Następnie, po założeniu Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu w 1909 r., stały się częścią zbiorów archiwalnych TPN. Po likwidacji Towarzystwa w 1951 r., listy wraz ze zbiorami TPN, trafiły do zasobu przemyskiego archiwum państwowego. Są przechowywane w zesp. nr 161 Akta rodziny Borowskich z Borowej koło Mielca oraz rodzin spokrewnionych (Mrowińskich, Kuczkowskich, Wiktorów i Romerów (sygn. 71-72), natomiast akta związane z Andrzejem Kuczkowskim znajdują się w zesp. nr 1918 Zbiór akt rodzinno-majątkowych w zasobie Archiwum Państwowego w Przemyślu (sygn. 64-69).